Dawno, dawno temu, gdy ku zapomnianym bogom ludzie błagania zanosili, ziemie Opolan, co dwadzieścia grodów mieli, porastały nieprzebyte puszcze. W lasach żyli drwale, smolarze i bartnicy, a także Ci, którzy z darni rudę żelazną brali. Jednakże wszyscy unikali boru, który na wschód, od strażnicy na Pasiece, leżał. Starcy powiadali, że nieczysta siła tam mieszka, bo choć drzewa rosną pod niebo, to wilgoci w ściółce żadnej nie ma. Ostrzegali przy tym, że nikomu nie udało się stamtąd żywym wrócić.

Co było dalej? Posłuchaj!

W Roku Pańskim 1428, na Śląsk, z ziemi czeskiej, uderzyli, zbrojni w cepy, kusze i hakownice, husyci. Zastęp, któremu przewodził Andrej Rudy, słynął ze szczególnego zamiłowania do rabunku. Jako pretekst, służyła Czechom idea komunii, pod dwiema postaciami, dostępna dla wszystkich. Jednakże, w rzeczywistości, interesowały ich złote monstrancje oraz kosztowności wszelkie.

Co było dalej? Posłuchaj!

Osiemset lat temu z okładem, rządził Polską monarcha znamienity - Bolesław Szczodry. Ponieważ był zuchwały, tak w gębie, jak i w mieczu, kronikarze zaczęli go też nazywać „Śmiałym”. Skutkiem jego starań, u papieża, była koronacja, wbrew woli cesarza i niemieckich możnych. W Boże Narodzenie Roku Pańskiego 1076 r. arcybiskup gnieźnieński Bogumił, koronę królewską skronie tego Piastowica włożył. Zdawało się wtedy, że dawna chwała i potęga do polskiej ziemi na zawsze wróciła. Zapragnął jednak Bolesław nowych zwycięstw i zamarzyła mu się chwała znaczniejsza od tej, jaką jego pradziad, „Chrobrym” nazywany, się szczycił. Dlatego postanowił wyprawić się na Ruś i osadzić tam, jako swego stronnika – kniazia Izaslawa. Aby ów ambitny, wręcz imperialny, plan zrealizować, kazał armię rycerzy zebrać. Wkrótce posłańcy królewscy do bramy niemodlińskiej kasztelanii także zakołatali.

Co było dalej? Posłuchaj!

W czasach zamierzchłych, za panowania króla Macieja Korwina, w Siedmiogrodzie żył saski władyka zwany Zygfrydem Żelaznym. Słynął z tego, że miał rozległe dobra i cenił komfort. Być może dlatego, kiedy jego winnice najechała turecka armia, haniebnie stchórzył i wskazał pogańskim wrogom najkrótszą drogę ku monarszej twierdzy. Wydawało się, że Węgrom przyjdzie całować zielony sztandar Mahometa, lecz - koniec końców – odparli najeźdźców. Wówczas wyszła też na jaw zdrada siedmiogrodzkiego władyki. Przerażony perspektywą sądu oraz katowskiego topora, Zygfryd zbiegł na Śląsk, gdzie w okolicy Niemodlina, w puszczy
ciemnolistnej, wzniósł drewniano-kamienną strażnicę, a w jej fundamentach kazał kolebkowo sklepiony loch wymurować.

Co było dalej? Posłuchaj!

Dawno, dawno temu, wśród olchowych lasów, gospodarni włościanie założyli osadę, która z biegiem czasu miastem się stała. Nazwano je Olesnem, a krzyżowały się tam dwa szlaki kupieckie – bursztynowy, z północy na południe, oraz królewski, z Wrocławia ku Morzu Czarnemu. Mieszkańcy trudnili się handlem i rzemiosłem, dzięki czemu zamożność oraz sława grodu rosła daleko, poza granice Śląska.

Dawno, dawno temu, książę Kazimierz Opolski dzielnie walczył z niewiernymi, w Syrii i Ziemi Świętej, o wyzwolenie Grobu Chrystusa. Jak wielu europejskich rycerzy, potykał się z Saracenami i nie jeden raz muzułmańska szabla rozcięła jego kolczy kaftan. Zdobył w ten sposób sławę wojenną, a w drodze powrotnej, na węgierskim dworze, poznał księżną Wiolę. Była to wielce nadobna i mądra panna, krewna bułgarskiego cara. Nic dziwnego, że śląski bohater zakochał się w niej nieprzytomnie i wkrótce poślubił.

Co było dalej? Posłuchaj!

Dawno, dawno temu, kiedy Opolem władał Piast Mieszko, w ubogiej wsi, żyło dwóch braci – Jakub i Jan. Pierwszy wypasał świnie sołtysowi. Drugi był drwalem, który w puszczy, dla księcia, drewno rąbał. Bytowali pospołu i zgodnie, choć charaktery mieli różne. Świniopas był porywczy, niecierpliwy i marzył, aby stać się władyką, mieszkającym w kamiennym dworze. Drwal zaś na odwrót – był spokojny i wytrwały. Wyobrażał sobie, że kiedyś chatę, gontem krytą zbuduje i z nadobną panną zamieszka. A obu podobała się Hanna Złotowłosa, córka garncarza, lecz żaden nie miał śmiałości, żeby do niej gładkim słowem zagadać.

Co było dalej? Posłuchaj!

Dawno temu, w dalekiej Azji ogromnym imperium Mongołów rządził potężny Zingzu Chan. Kłaniały mu się ludy z czterech stron świata, bo miał doborową armię konnych łuczników, podzieloną na dziesiątki, setki i tysiące. Owi zbrojni słynęli z błyskawicznego ataku i pozorowanego odwrotu. Wszędzie, gdzie dotarli, nazywano ich Tatarami, ponieważ wierzono, że wypełzli z dna piekła, Tartarem zwanego...

Co było dalej? Posłuchaj!

Dawno, dawno temu, stał młyn w Luboszycach. Jego właścicielem, wzbudzającym powszechny szacunek, był młynarz Marcin. Ludzie cenili go nie tylko za to, że za usługę nie liczył sobie zbyt wiele, ale także za kuratelę nad młodszą siostrą - Małgorzatą. Rodzeństwo żyło zgodnie., choć samotnie, bo rodziców epidemia cholery zabrała...

Co było dalej? Posłuchaj!

Dawno temu, gdy w zamku na Pasiece książę Mieszko zasiadał, śląską krainę najechali okrutni Mongołowie. Lud Tatarami ich przezwał, bo wierzył, że z dna piekła, czyli Tartaru, przybyli. Bali się ich wszyscy, a zagon, któremu przewodził Chingu Chan, nieopodal Opola obozem stanął...

Co było dalej? Posłuchaj!